hep mi kalbimiz kırılacak bizim be ismail

t: nabıcaz be kamil'i çağrıştıran leyla ile mecnun repliği. osman sonant'ın ne kadar iyi bir oyuncu olduğunu kanıtladığı sahnelerden birinde geçer. gözünüzü ve empatinizi yavuz abiden ayırmayın, ne demek istediğimi çok daha iyi anlayacaksınız.. "hep... hep mi kalbimiz kırılacak bizim be ismail?" --- spoiler --- + hem sonra; ben çok kalıcı olmuyorum. gerçekten insan üzerinde çok kalıcı olmuyorum. unutursun, etkisi geçer yani. birkaç güne hiçbir şey hatırlamazsın zaten. - sen n'apıyorsun ya? + nası' n'apıyorum? - n'apıyorsun? kendi açtığın yaraya pansuman mı yapıyorsun? + yavuz ben sadece... - sen sadece sus.. --- spoiler --- not: (bkz: ve kusura bakmayın kibrinizde boğulacaksınız)

(bkz: hep mi kalbimiz kırılacak bizim be louis) ..

kalbim çıt

Bir bu bir de "Beni neden sevmedin Eylül" :'(

Bakarken içimin sızladığı başlık. Gerçekten sözlük, ne yapmalıyız ki kalbimiz kırılmasın? Ne yapalım da kullanılmayalım mesela? Kalpsiz olduğumuzda mı daha mutlu olacağız? Şunu duyduğum andan beri kendimden şüphe ediyorum ben "iyisin ama fazla iyisin, bu kadar iyi olman samimiyetsizmişsin gibi gösteriyor". Bilmiyorum sözlük, iyi olmamız dahi insanların hoşuna gitmiyor. Kötü mü olmalıyız?